Het gaat van kwaad naar erger met de partij die me ooit zo nauw aan het hart lag.
Na de betuttelende bemoeizucht en de niet aflatende verheerlijking van fietsers ten koste van alle andere weggebruikers (ook voetgangers!), lijkt Groen nu ook politiek dieprood geworden te zijn, kwistig overgoten met een zuur sausje wereldvreemdheid.
Leest u even mee?
Als chronisch zieke (in hun wandelgangen wel eens smalend ‘niet-activeerbare arbeidsreserve’ genoemd) kan ik me niet voorstellen ooit blauw te stemmen, maar hiermee ben ik het wel roerend eens: Lydia Peeters (Open Vld) verontrust na uitspraken Groen over eigendomsrecht.
Groen zegt nu aan al die mensen die het geluk hebben dat hun ouders of grootouders een stukje grond hebben liggen om iets mee te geven aan de kinderen of kleinkinderen, dat ze dit wat hen betreft kwijt zijn.
Dit is nog een pak gortiger en lijkt me ook helemaal niet in het beste belang van het kind in kwestie: Groen-schepen erkent vaderschap van illegale vreemdeling ondanks uiterst negatief advies van parket.
Volgens het parket heeft de man het kind alleen erkend om aan geldige verblijfsdocumenten te geraken.
Tenslotte is “Er komt geen vermogensregister” blijkbaar het nieuwe “I never had sex with that woman.”
Het wetsvoorstel daaromtrent was ingediend en omvat wel degelijk, zoals dit artikel ook vermeldt, boeken en wijn. Mijn Steiff beren en zeldzame Kate Bush en Madonna platen zouden ongetwijfeld evenmin buiten schot blijven, maar dit terzijde.
Het ergst van al vind ik nog dat Groen de hele bestaande klimaatproblematiek lijken te misbruiken om hun — kom, laat ons een kat, een kat noemen — onversneden communistische ideolgie in wetten te kunnen gieten.
Hun mooie idealen van weleer zijn verworden tot welvaartverwoestende dogma’s die anno 2019 duidelijk een ander doel moeten heiligen.
Hopelijk ben ik niet de enige dierenvriend/natuurliefhebber die dat inmiddels beseft; anders zijn we er mogelijk allemaal aan voor de moeite.